Αθήνα  20-10-2024

                                              Αρ. Πρωτ.: 490

ΜΕ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 

Περισσότερες φωτογραφίες στο σχετικό άλμπουμ στο flickr του Συλλόγου

https://www.flickr.com/photos/200220891@N05/albums/72177720321345307/

Με ιδιαίτερη συγκίνηση και διδάγματα πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18-10-2024 η εκδήλωση τιμής του Συλλόγου για την 80^η

Απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά στις 12 Οκτώβρη του 1944, ξετυλίγοντας στους συναδέλφους μια μεγαλειώδη στιγμή της ταξικής πάλης του λαού μας, αυτήν της 1^ης Απεργίας των Δημοσίων Υπαλλήλων την περίοδο της τριπλής κατοχής τον Απρίλη του 1942, ντυμένη με τραγούδια από το Μουσικό Σχήμα του Συλλόγου και φωτογραφίες της εποχής.

Ο Σύλλογος μας -από το καταστατικό του ακόμα- αναφέρει μεταξύ των μέσων επίτευξης των σκοπών του, ότι είναι η μορφωτική, κοινωνική, συνδικαλιστική και γενικά πολιτιστική δραστηριότητα και αυτό το κάνει πράξη:

Κοινή αίσθηση ανάμεσα στους συναδέλφους υπήρξε, ότι γνώρισαν μια πλευρά της σύγχρονης ιστορίας και της πάλης του λαού μας, άγνωστη για πολλούς.

Και δεν είναι τυχαίο που αποκρύπτεται αυτή η πλευρά της ιστορίας του λαού μας. Ακριβώς επειδή αναδεικνύει τον ηρωισμό και την αποφασιστικότητα που μπορούν να επιδείξουν οι εργαζόμενοι οργανωμένοι, αποσπώντας νίκες από την δωσίλογη κυβέρνηση και τους κατακτητές, καθώς και ότι την περίοδο εκείνη ουσιαστικά με τη μαχητική τους εισβολή στο προσκήνιο της Ιστορίας, αμφισβητήθηκε και κινδύνεψε η παντοκρατορία τους και η ίδια τους η εξουσία. Γι αυτό και δε διδάσκεται σε κανένα σχολείο ή Πανεπιστήμιο, δεν τιμήθηκε ποτέ από καμία κυβέρνηση ή Περιφερειακή Αρχή, δεν παίχτηκε ποτέ σε κανένα κανάλι…. 

«….Πρόκειται για την 1^η  μεγάλη δημοσιοϋπαλληλική απεργία, που ξεκίνησε στις 14 του Απρίλη 1942 από το Κεντρικό Ταχυδρομείο της Αθήνας και επεκτάθηκε, σε πολύ σύντομο διάστημα, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης….. Στο αποκορύφωμά της, αυτή η απεργία αγκάλιασε πάνω από 50.000 δημόσιους υπαλλήλους και υποχρέωσε την κατοχική κυβέρνηση να δεχτεί τα αιτήματα των απεργών, στις 21 του Απρίλη….

Στις 14 του Απρίλη, ημέρα Τρίτη…. Σε μια αίθουσα του κεντρικού Ταχυδρομείου, πρωί – πρωί, ένας υπάλληλος, πάνω στη δουλειά του, κάνει αιμόπτυση και λιποθυμάει… Οι γύρω του συνάδελφοι εκατό και πάνω, ξεσπούνε σε φωνές οργής και αγανάκτησης. Κάποιος ανεβαίνει σ’ ένα τραπέζι και μιλάει: «Τι καθόμαστε!… τι περιμένουμε!… έτσι θα καταντήσουμε όλοι μας!… όχι, δε θα πεθάνουμε!…»… Τα λόγια του πνίγονται στις φωνές… Ενα πλήθος αλαφιασμένο και μανιασμένο ορμάει στο γραφείο του διευθυντή… Ο γενικός διατάζει ν’ απολυθούν άμεσα 12 υπάλληλοι!….

Η πυρκαγιά φούντωσε… Ξαφνικά, κάποιος φωνάζει προς το προαύλιο: «Τι καθόμαστε παιδιά! Θα πεθάνουμε στα πόδια μας»! Δεύτερη φωνή απαντάει: «Απεργία !».

— Ζήτω η απεργία ! ξεσπάει το συγκεντρωμένο στο προαύλιο πλήθος και μ’ ενθουσιασμό πλημμυρίζει τους δρόμους αψηφώντας τους κινδύνους…

…Ο ενθουσιασμός παραμερίζει τους δισταγμούς, η οξύτατη οικονομική κατάσταση τούς ωθεί με βιασύνη στην πάλη. Μεγάλα «ποσοστά», ολόκληρες υπηρεσίες συντάσσονται με τους απεργούς….

…Η κυβέρνηση Τσολάκογλου συνεδριάζει και ψηφίζει νόμο, έναν νόμο χιτλερικό στη διατύπωση και χιτλερικό στην ουσία. Η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων – το αίτημα της επιβίωσης – χαρακτηρίζεται «ιδιώνυμον» αδίκημα τιμωρούμενο και με την εσχάτη των ποινών, με το θάνατο!

…Ο νόμος δε δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», γιατί το προσωπικό του Εθνικού Τυπογραφείου αρνείται να εκτελέσει τη διαταγή κι αποφασίζει τη συμμετοχή του στην απεργία…

…Κυριακή 19 του Απρίλη. Οι πρωινές εφημερίδες δημοσιεύουν απειλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Τσολάκογλου…. «Η κυβέρνησις ούτε είναι διατεθειμένη ν’ ακούσει τα αιτήματα των απεργών, τους οποίους θεωρεί εκτός νόμου… Δεν μιλώ για τις  κυρώσεις, καθ’ όσον ο νόμος θα εφαρμοσθή κατά γράμμα… Επιπλέον με εκπλήσσει το θράσος των υπαλλήλων…»!

…Δευτέρα 20 του Απρίλη. Τα απεργιακό κύμα κατακλύζει όλες τις υπηρεσίες.

…Η Επιτροπή Αγώνα, προσπαθώντας να επιτύχει οπωσδήποτε επαφή με την κυβέρνηση, διευκολύνεται από τους ανωτέρους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών…Ο υπουργός μιλάει τούτη τη φορά πιο μαλακά, αφήνοντας περιθώρια συζήτησης, και δίνει υποσχέσεις άμεσης καλυτέρευσης της θέσης των υπαλλήλων, επαναφοράς των απεργών στις θέσεις τους, απόλυσης των συλληφθέντων κ.λπ.

…Η νίκη των απεργών ήταν αναμφισβήτητη. Οι υπάλληλοι επανήλθαν όλοι στις θέσεις τους, οι κρατούμενοι απελευθερώθηκαν, οι εκκρεμείς δίκες στα στρατοδικεία σταμάτησαν, η κυβέρνηση διέταξε αλλεπάλληλες προκαταβολές μισθών και τελικά με το νομοθετικό διάταγμα 1424/1942 χορήγησε το πρώτο σοβαρό επίδομα, που ήταν μια κλιμακωτή αύξηση μέχρι 300%. Η πληρωμή του μισθού ορίστηκε δεκαπενθήμερη κι αυτό ήταν πρόσθετη αύξηση».

Εάν το 1942 στην περίοδο της μαύρης Κατοχής, οι εργαζόμενοι αναμετρήθηκαν άοπλοι και πεινασμένοι με ένα πάνοπλο κράτος και τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς και νίκησαν, ας αναλογιστούμε το καθήκον μας σήμερα για τη συμμετοχή μας στον οργανωμένο αγώνα.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.